تنها بازی کردن کودک

تنها بازی کردن کودک خوب است یا بد؟

وقتی کودکی با خودش بازی می کند یاد می گیرد چطور با مسائل زندگیش کنار بیاید. تنهایی بازی کردن به شکلگیری شخصیت فردی کودکتان کمک می کند. کودکانی که تنها بازی می کنند کودکانی خلاق و خیال پرداز هستند. بازی با قهرمان های خیالی، پرنسس ها و شاهزاده ها و حیوانات نشانه خلاقیت و هوش کودک است. پس هرگز در این لحظات در بازی کودک مداخله نکنید.

کودکانی که تنهایی بازی کردن را یاد می گیرند احساس استقلال بیشتری نسبت به کودکان وابسته تجربه می کنند. آنها برای برآوردن نیازهایشان وابسته به فرد یا اطرافیانشان نیستند. این استقلال اجتماعی به آنها کمک می کند تا در موقعیت های متفاوت سخت گیری نکنند و با شرایط کنار بیایند. تنها بازی کردن باعث نمی شود کودکتان خجالتی و کمرو بار بیاید؛ او فقط یاد می گیرد لحظات تنهایی اش را پر کند بدون اینکه منتـــظر دیگری باشد تا خلوت تنهایی اش را با بازی پرکند.

حتی اگر خیلی دوست داشته باشید اما نمی توانید ۲۴ ساعت شبانه روزتان را در اختیار کودک قرار بدهید. توجه به موقع و به اندازه شما به کودک احساس تنهایی و نادیده گرفتن را در او کم می کند.

باور غلط درباره تنها بازی کردن کودکان

۵ باور اشتباه در والدین در خصوص تربیت کودکانشان:

• بچه های کوچولو نمی توانند خودشان را سرگرم کنند

کودکان نیاز به کمک دارند اما وابسته نیستند. آنها می توانند خودشان را با صداها و اشیای تازه ای که می بینند سرگرم کنند و محیط زندگی شان را تجربه کنند. مشغول شدن و تلاش برای سرگرم کردن نوزاد فرصت تجربه های شخصی را از او می گیرد. همه چیز به عادت دادن برمی گردد. اگر کودک را به آغوش، تغذیه و توجه بی وقفه عادت بدهید در تمام دوران کودکی با این مساله درگیر خواهید بود.

• اگر کودک تنها بماند و گریه کند به این معنی است که نمی تواند تنهایی بازی کند

باید به کودک بگویید چرا تنهایش گذاشته اید. نه اینکه ناگهان و بی دلیل او را در اتاق تنها بگذارید و بروید سراغ کارهای خودتان.

• بازی یعنی با هیجان زیاد کاری را انجام دادن، حرکت و فعالیت زیاد

بازی می تواند تفکر باشد. آیا هرگز به کودکتان یاد داده اید که فکر کند و با فکرها و تخیلاتش سرگرم شود؟ آیا هرگز به کودکتان یاد داده اید به یک ترانه گوش بدهد و سرگرم شود؟ از همان ابتدا می توانید کودک را به سکوت و شنیدن تشویق کنید.

• تنها بازی کردن یعنی رها کردن کودک

گاهی باید فقط ناظر بازی کودک و شاهد توانایی هایش باشید. مشارکت در بازی ممکن است باعث مداخله و کم تحرکی کودکتان شود. مثلا اگر همیشه در نقاشی کشیدن یا لگو ساختن کنار کودک باشید بعد از مدتی می بینید که این شما هستید نقاشی می کشید یا لگو می سازید و کودکتان فقط شما را تماشا می کند.

• بازی کردن با کودک وظیفه پدر و مادر است

بازی کردن با کودک برای ایجاد صمیمیت و دوستی بیشتر ضروری است. پدر و مادری که با کودکشان بازی می کنند رابطه بهتری با کودک برقرار می کنند و در تربیت موفق تر هستند. اما پدر و مادر برای شکل گیری شخصیت و استقلال کودک وظیفه دیگری نیز دارند آنها باید کودک را برای تجربه های شخصی آزاد بگذارند.